“Ik ben eigenlijk een echte huismus”
Na een gewone werkdag op het golfterrein, gebeurt het regelmatig dat green keeper Eric Janssen uit Wellerlooi nog éven in de auto stapt om iets te regelen voor het gemeenschapshuis ’t Luukske. Deze vrijdag is dat een hoogwerker huren.
“De verlichting in de groepsaccomodatie is kapot en die gaan we vanavond vervangen”, vertelt Eric vanuit de auto. Maar het had even goed een ander klusje kunnen zijn, want in zijn vrije tijd zit Eric zelden op de bank. “Sommige mensen ontspannen door niks te doen, ik juist als we met een team vrijwilligers iets moois voor elkaar hebben gekregen.” Voor het gemeenschapshuis ’t Luukske doet hij niet alleen het onderhoud, maar ook het in- en uitchecken van de groepen die komen logeren en hij is bestuurslid van een aantal verenigingen die in datzelfde ’t Luukske een ruimte huren. “Ik ben bijvoorbeeld voorzitter van het Sint Maarten Comité en voorzitter van jeugdcarnavalsvereniging de Jeugdkuluut. We vergaderen daar, onze geluidsinstallatie en de mantels liggen er opgeslagen.
Eric kwam op z’n 26ste in het dorp wonen om vooral praktische redenen: hij kon er een huis kopen met de oppervlakte die hij nodig had voor zijn paarden. Hij reed dressuur op wedstrijdniveau en daar ging toen nog elke vrije minuut in zitten. “Nu heb ik er nog één voor de hobby.” Niet dat het van een bosrit komt, daar gunt hij zich met al zijn vrijwilligerswerk niet de tijd voor. Misschien later. Het was ook in die begintijd dat hij ‘gestrikt’ werd voor het vrijwilligerswerk in het dorp, zoals hij het zelf noemt. En nu is hij er wekelijks zo’n één tot twee uur mee bezig. Gemiddeld. “Soms loopt het wel de spuigaten uit, dan vragen ze thuis of ik nog thuis kom. Tot nu toe is de balans goed.” Zijn geheim is dat zijn vrouw hem steunt. “Niet in alle voorbereidingen, maar als er eens een avond obers nodig zijn, dan helpt zij. En ze heeft zelf ook een druk leven.”
Zoete broodjes bakken
Dat prettige evenwicht komt ook doordat hij het vrijwilligerswerk goed kan combineren met zijn betaalde baan. “In de zomer beginnen we vaak al om half
zeven en ben ik vroeg genoeg klaar om in de middag nog dingen te regelen. In de winter is dat anders, maar dan heb ik de lange avonden waarop ik thuis toch ook niets meer kan doen in de tuin, behalve snoeien zodat we brandhout hebben voor Sint Maarten”, lacht Eric.Hij kan al zijn talenten kwijt in het vrijwilligerswerk, maar het tuinieren bij ’t Luukske laat hij met een gerust hart over aan de oudere garde. “Als ik straks wat ouder ben, dan ga ik dat zeker wel doen.” Natuurlijk zijn er wel eens meningsverschillen met andere vrijwilligers en dan is Eric niet iemand van zoete broodjes bakken omdat het dorpsgenoten zijn. “Het project waar je mee bezig bent is het belangrijkst en bovendien, juist omdat je elkaar steeds weer tegenkomt, lost onenigheid zich ook vanzelf weer op.”
Iets doen voor een organisatie verder van huis, zou niets voor hem zijn. “Ik ben er de persoon niet naar. Ik ben eigenlijk een echte huismus en ben graag kort bij huis, dat geeft een vertrouwd gevoel. We gaan wel op vakantie, maar ben dan altijd weer heel blij als ik thuis ben.”
’t Luukske in Wellerlooi
Zo’n zes jaar geleden besloot de gemeente het doek te laten vallen voor de gymzaal in Wellerlooi én de geldkraan aan het gemeenschapshuis dicht te draaien. Maar dat lieten de bewoners niet gebeuren. Ze richtten MFC ’t Luukske op en realiseerden een plek waarin de meeste verenigingen in het dorp hun thuis hebben. Onderdeel van het verdienmodel is dat deze locatie in de zomervakanties en weekenden wordt verhuurd aan groepen die hier hun zomerkamp of trainingsweekend houden.