“Diversiteit is geen vakje dat je afvinkt”
Rui Jun Luong groeide op in Friesland en heeft veel te maken gehad met discriminatie en racisme. Ze is multidisciplinair designer en initiatiefnemer van platform Asian Raisins. Ze hoopt daarmee te voorkomen dat anderen hetzelfde meemaken als zij.
“Een jaar of twee geleden ben ik gestart met het mij online uitspreken over racisme en discriminatie, specifiek tegen Oost- en Zuidoost Aziaten. Ik kreeg heel veel reacties van mensen die hetzelfde hadden meegemaakt en die het goed vonden dat er aandacht aan werd besteed. De hoeveelheid verhalen die ik toen te horen kreeg, was overweldigend. Daarom ben ik een besloten Facebookgroep gestart. Op Asian Raisins kunnen mensen hun ervaringen delen met elkaar en voelen zij zich serieus genomen. De groep is ondertussen uitgegroeid tot zo’n 3.700 mensen, van verschillende achtergronden. Zeker door corona is de behoefte om op een veilige plek je hart te kunnen luchten nog belangrijker geworden. Veel mensen van Aziatische afkomst, of ze nou hier geboren zijn, geadopteerd of dubbelbloed zijn, kregen ook vorig jaar te maken met nare discriminerende opmerkingen. Met mijn initiatief wil ik niet alleen laten zien hoe racisme nog leeft, maar ik wil vooral dat het stopt. Binnen Asian Raisins hebben we verschillende afdelingen, zoals het meldpunt waar mensen kunnen aangeven als ze iets racistisch of discriminerends zien of meemaken. Onze vrijwilligers komen dan in contact met verschillende organisaties, bedrijven en influencers. Met campagnes en artikelen proberen we zo meer bewustwording te creëren. Dit jaar wordt Asian Raisins ook officieel een stichting, zodat we meer en duurzaam kunnen bijdragen aan een inclusieve samenleving. Want nog steeds wordt bijvoorbeeld op veel basisscholen het zogenaamde ‘Chinese’ verjaardagsliedje Hanky Panky Shanghai gezongen, waarbij de kinderen hun ogen opzij trekken. Hopelijk behoort dit snel tot het verleden, als onderwijzers zich realiseren hoe pijnlijk dit is voor Oost- en Zuidoost Aziatische kinderen. Ook willen we met ons multidisciplinaire creatieve collectief een bijdrage leveren aan de media- en filmwereld om de representatie van Aziaten en hun verhalen te verbeteren.
Diversiteit moet geen vakje zijn dat je afvinkt, maar een vanzelfsprekendheid zijn omdat de samenleving nu eenmaal divers ís. Ik wil dat iedereen in Nederland zich herkent in verhalen in de media en film. Het is eigenlijk ongelooflijk dat we wat dat betreft nog steeds op een startpunt staan. Alleen door voortdurend duidelijk te maken wat er gebeurt en vooral hoe het anders kan is het mogelijk om racisme uit te bannen. Door social media zie je dat een verandering ook ineens sneller kan. Neem de Black Lives Matter beweging en de demonstratie op de Dam. Ik vond dat geweldig, je zag er heel veel jongeren die lieten zien: dit pikken wij niet meer. Maar het blijft een kwestie van lange adem. Want met een zwart blokje delen op je Instagram ben je er niet. De echte verandering komt pas als mensen dingen gaan lezen, documentaires kijken en vooral willen léren en zichzelf uitspreken. Het meest opvallende vind ik namelijk dat als je racisme aankaart, de rollen vaak worden omgedraaid. Dan gaan mensen zélf in de verdediging of ze kruipen in de slachtofferrol. Maar er is zoveel informatie beschikbaar, dus doe er iets mee. Wat dat betreft gaat het bij jongeren sneller, zij zijn meer gewend aan diversiteit omdat ze zeker online een grotere ‘diversiteitsbubbel’ hebben. Daarom hoop ik dat traditionele media en grote instituten meer oprechte aandacht gaan besteden aan diversiteit en inclusie. Ik vind dat voor mijzelf ook een grote verantwoordelijkheid, om die beeldvorming te veranderen. In de Chinese cultuur is het namelijk helemaal niet vanzelfsprekend om je uit te spreken of om verandering te eisen. Mijn generatie is daarin misschien wat sneller en durft meer hun mening te uiten. In die zin veranderen we zelf ook mee.”Deze reeks interviews verscheen in Werkplaats 30.
