Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the essential-blocks domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /home/katalys/public_html/wp-includes/functions.php on line 6114
Vier visies over diversiteit en inclusie: Astrid Elburg - Katalys

Katalys - orange-figure-13

Vier visies over diversiteit en inclusie: Astrid Elburg

“Welzijn is wat anders dan welvaart”

Astrid Elburg ondersteunt organisaties bij de ontwikkeling van ethisch, strategisch en persoonlijk leiderschap. Daarnaast is ze docent aan de VU, waar ze kijkt naar het soort leiderschap dat nodig is voor de 21e eeuw.

fotografie: Zuwena Hurtak

“Ik heb niks met diversiteit en inclusie, maar ik weet er alles van. Het is onderdeel van mijn professionele expertise op het gebied van leiderschap en ‘21e eeuwse behaviour’. Diversiteit en Inclusie zijn containerbegrippen, die niet zoveel zeggen. Het is vooral een workshop die wordt gegeven door de vele diversiteitsprofessionals, ondersteund door veel academisch onderzoek met dito conclusies. We moeten in onze organisatie ‘iets’ doen met diversiteit of inclusiever worden: nou, dan gaan we eerst maar eens een workshop of een seminar volgen. Beide begrippen zijn daarmee  institutioneel en daarmee een theoretisch concept geworden. Wat je ook ziet, is dat sommige mensen vaak ineens de behoefte krijgen om de maatschappij te gaan redden. Dan horen ze verhalen en dan denken ze ‘dat is heel erg’ en dan willen ze er iets aan veranderen. Dan komt Veranderkunde om de hoek kijken. Maar voor mij gaat het veel meer om de vraag: met wat voor waarden leef je zélf? Wanneer doet iets ertoe voor jou? Welke impact wil je maken? Want het risico van diversiteit zien als een workshop, is dat er vervolgens ‘beleid op wordt gemaakt’. En beleid is naar mijn mening geïnstitutionaliseerde weerstand. Wanneer er eenmaal beleid is, dan kan dat lekker de la in en kunnen we doorgaan met  waar we waren gebleven. Ik zou bijna zeggen: waak ervoor dat jouw goede plannen en ideeën tot beleid worden gemaakt, want dan gebeurt er he-le-maal niks.Maar hoe pak je het dan aan? Ga op zoek naar veranderaars in hart en ziel. Je vindt ze in elke community: mensen met passie, die dingen vaak onbezoldigd doen, die het liefst niet ergens lang blijven hangen, maar projecten aanpakken met een kop en een staart. Zij zorgen voor een frisse blik en weten vaak ook de zo belangrijke maatschappelijke waarde van een initiatief te kapitaliseren. In Nederland wordt immers álles berekend volgens de economische waarde: dat is welvaart. Maar welzijn gaat over de waardering en waardigheid op persoonlijk en op groepsniveau. Het zorgt ervoor dat mensen, van welke afkomst dan ook, zich veilig voelen en zich gezien en gehoord voelen. Naar mijn idee zijn vrijwilligers in een wijk daarin onmisbare schakels. Zij zorgen voor die verbinding en lossen stilletjes veel problemen op, nog voordat er een ambtenaar aan te pas komt. Als het lukt om dát te vertalen naar maatschappelijke of sociale waarde, dan kun je onderhandelen over hoe dat in te zetten voor de omgeving. Het maakt je een gelijkwaardige gesprekspartner van  bijvoorbeeld de gemeente, of andere stakeholders en betrokkenen.Aan de VU geef ik bij Sociale Wetenschappen colleges voor het honoursvak Vorming in vloeibare tijden: ‘Hoe verhoud je jezelf tot de samenleving’. Het is belangrijk dat onze toekomstige leiders en, ja daar heb je ‘m weer: beleidsmakers nu al leren dat ze de buurt in moeten om te weten wat daar speelt en wie de buurten in beweging kunnen brengen. Want inclusie is een gedragsbegrip. Zelf doe ik dat ook. Mijn aanpak is in onze sterk geïndividualiseerde samenleving niet simpel maar wel doeltreffend: ik zeg iedereen nadrukkelijk gedag in mijn buurt. Want eigenlijk begint het daar allemaal mee. Het zién van de ander en je verhouden tot je omgeving.”Deze reeks interviews verscheen in Werkplaats 30.