Ouderen en hondenbaasjes met tijdgebrek worden aan elkaar gekoppeld door Stichting OOPOEH. Ellen Groneman heeft sinds een klein jaar de zakelijke leiding van de stichting. En wie weet wordt ze over een paar jaar zelf ook wel OOPOEH. Ze is namelijk gek op honden, alleen: “Mijn kinderen zijn allergisch.”
“In je eentje ga je niet zo snel met je rollator een rondje maken in het park. Met een hond wel. En daarnaast is het tijdens het uitlaten gemakkelijk een praatje maken met buurtbewoners. Dus onze OOPOEH’s krijgen én meer beweging én meer sociale contacten. Daardoor zien we ze echt opbloeien. En daar komt nog bij dat een hond knuffelen goed is voor je weerstand. Daar ben ik van overtuigd.”Als Ellen Groneman het over ‘haar’ 55-plussers heeft, noemt ze hen consequent OOPOEH’s en dan met hun voornaam. OOPOEH met hoofdletters, inderdaad. De afkorting staat voor ‘opa’s en oma’s passen op een huisdier.’ De oppasvrijwilligers dragen deze eretitel met trots. De stichting bestaat al sinds 2012, maar Ellen zelf werkt pas sinds een klein jaar als zakelijk directeur in een klein team van vijf parttimers. Een dankbare taak, want de helft van de inkomsten mag bestaan uit fondsen. En bij die andere helft ligt een extra uitdaging. “Want dat is voor een stichting best veel, vandaar dat de hondenbaasjes vijftig euro inschrijfgeld betalen en als ze een lieve oppas hebben gevonden per maand vijftien euro.”
Zelf trappen lopen
Het team is vooral veel tijd bezig met bellen, bellen en nog eens bellen. Uiteraard om de toekomstige OOPOEH’s te leren kennen en ook vaak om ze te helpen een profiel aan te maken op de website. “Het is heel spannend om je ergens aan te melden, vooral als je al ouder bent en misschien niet zoveel online ervaring hebt.
We kunnen telefonisch alle vragen die ze hebben beantwoorden en begeleiding bieden bij het aanmaken van een profielpagina.” Maar ook na een kennismakingsgesprek of proefwandeling wordt er gebeld om te vragen hoe het is gegaan. En nu, in tijden van corona, biedt het team van Stichting OOPOEH vooral een luisterend oor. Want veel OOPOEH’s missen hun oppashondje en de sociale contacten. “En die gesprekken duren zo lang als zij het nodig hebben. Wij kappen ze niet af. Ze mogen echt praten zolang ze willen. En als ze het fijn vinden, bellen we gewoon de week daarop weer.” Baasjes bewegen zich doorgaans makkelijker op het internet, voor hen is het heel eenvoudig een online profiel te maken van henzelf en hun hond. Hoe uitgebreider, hoe enthousiaster de OOPOEH’s vaak zijn. In het profiel lezen de OOPOEH’s allerlei essentiële zaken: is het dier klein of groot, kan het in de lift of zelf trappen lopen. “Het oppassen heeft wel wat voeten in de aarde.”
fotografie: Bram Kloos
Voordat Groneman bij OOPOEH kwam werken, was ze in dienst bij Resto van Harte. “Fondsenwerving in het sociale domein is mijn achtergrond. Ik zet me graag in voor kwetsbare mensen en vooral ouderen vind ik een fijne doelgroep. Mijn ouders zijn allebei ook oud, de één heeft Alzheimer, de ander Parkinson en ik zie van dichtbij wat er bij ouder worden komt kijken.” En ik doe graag iets om dat draaglijker te maken. Onze buurman van 82 komt elke woensdagavond bij ons eten sinds zijn vrouw is overleden. Dat is ontzettend gezellig.” Zelf heeft ze geen hond, maar ze is wel opgegroeid met deze huisdieren. “Mijn kinderen zijn helaas allergisch.”
Uitgelaten
Het is fijn voor de OOPOEH’s dat ze zo gewaardeerd worden en de baasjes merken aan hun hondjes dat die helemaal uitgelaten reageren als ze de straat inrijden van de OOPOEH en dat ze kwispelend naar de deur sprinten. Er ontstaat trouwens vaak ook een bijzondere relatie. Bijvoorbeeld bij OOPOEH An. “Haar partner overleed en toen ook nog hun hondje. Ze was altijd een actieve vrouw geweest, maar kwam bijna niet meer buiten. Zonder hondje ging ze niet het park in. Maar sinds ze een oppashondje heeft, gaat het veel beter. Zij heeft ook wel echt een bijzondere band gekregen met het baasje van de hond. Die drinkt altijd een kopje koffie aan het eind van een oppasdag en dan nemen ze de dag door. Maar het gaat ook wel eens verder. Dan helpen de hondenbaasjes met een kast in elkaar zetten of als er problemen zijn met de laptop. De OOPOEH’s worden in veel gevallen echt een extra oma of opa.”
OOPOEH
Stichting OOPOEH is géén commerciële oppasdienst of uitlaatcentrale, maar een sociaal project waarin 55-plussers worden gekoppeld aan een hond en baasje met tijdgebrek. Er zijn sinds de oprichting al zo’n 4500 oppassenioren aangemeld en een nagenoeg gelijk aantal baasjes. De laatste groep meldt zich vanzelf. Elk baasje gunt z’n hond een lieve opa of oma die hem de hele dag vertroetelt. De OOPOEH’s worden actief geworven, bijvoorbeeld via dierenartsen en praktijkondersteuners bij de huisarts. OOPOEH is vooral actief in de vier grootste steden, maar iedereen kan zich aanmelden.
www.oopoeh.nl
